Comentario escrito por   Gerard Van Der Velden » hace 8 años

Deze UltraViaFerrata is ruig en rauw. Ha, ha, wat ben ik verwend op die viaferrata's in Frankrijk. Het ijzer heeft de kleur van roest. Rafelend staaldraad en losgetrokken keilbouten. Kettingen. Meebuigende muurbeugels. Ruige bergen als hompen bijelkaar. Supergoede grip op de rots. De kabel stopt aan een rotspunt bij een abseiloog. Hangend aan een koeiestaart zonder voetensteun maak ik mijn spullen klaar om naar beneden te zeilen, maar niet te ver, want meestal gaat de route verder voordat de bodem bereikt is, verder langs de rotswand of bijvoorbeeld aan een tyrolienne. Mijn kogelgelagerde tandem poelie bleek te snel. Ik kon slechts enkele seconden genieten van de vlucht voor ik tegen de rots klapte, mijn benen dempten de schok gelukkig. Een karabiner had het werk ook gedaan. Tien keer moet er worden abgeseilt. Het gaat omhoog en omlaag. Prachtige vergezichten, zon, zee, onstuimige wolkenluchten en je glijd weer in de katalaanse jungle terug. Ik had 45 meter touw mee in een afgedankt schoolrugzakje, lussen eringenaaid voor begin en eind touw. Het touw laat zich er vrij gemakkelijk weer inglijden als de rugzak op de buik hangt, want je staat niet altijd op de grond. Mijn complimenten aan de klimmers die het touw in lussen met zich meedragen maar ik vond dat te link aangezien er behoorlijk intensief en langdurig geklommen moet worden. Deze K5 is minstens een 'franse TD'. Ik klom 4 uur en 5 minuten van begin tot eind en kwam trailrunnend van mijn appartement in het noorden van Sant Feliu de Guixols naar het beginpunt (7,5 km.) met 9 kilo bagage. Ik had 7 uur nodig voor het hele uitstapje.